Tatuaże więzienne:
Historia tatuaży więziennych w Polsce
W polskim kontekście tatuaże więzienne zyskały szczególne znaczenie w czasach PRL-u, kiedy to w systemie penitencjarnym dominowały subkultury przestępcze. W obozach i więzieniach zaczęły pojawiać się różnorodne wzory, które miały swoje specyficzne znaczenie. Z biegiem lat tatuaże przekształciły się w swoistą formę języka wizualnego, który umożliwiał osadzonym komunikację.
Symbolika tatuaży więziennych
1. Wzory i ich znaczenie:
– Gwiazdy: mogą symbolizować morderstwo lub poważne przestępstwa, a w niektórych przypadkach wyraz determinacji i waleczności.
– Węże: często odnoszą się do zdrady lub oszustwa. Węże na ciele mogą również oznaczać, że noszący tatuaż był „za kratkami”.
– Krzyże: krzyż na ciele może symbolizować życie w trudnych warunkach lub wyznaczanie granic moralnych. Dla niektórych oznacza również, że przebyli drogę pokuty.
– Nazwy miast lub daty: noszenie tatuażu z nazwą miejscowości lub datą może wskazywać na ważne wydarzenia w życiu osadzonego, związane z przestępstwami, pobytem w więzieniu lub innymi osobistymi doświadczeniami.
2. Przynależność do grupy: Tatuaże często wskazują na przynależność do określonej grupy przestępczej lub subkultury. Dany wzór może być wyrazem lojalności wobec „rodziny”, jak nazywają się grupy osadzonych. Wzory mogą sugerować hierarchię oraz status społeczny w świecie przestępczym.
3. Ochrona i pewność siebie: Dla wielu więźniów tatuaże pełnią funkcję ochronną lub amuletu. Wierzono, że niektóre wzory, a także symbole, mają moc ochrony przed złem czy niebezpieczeństwem, które mogą spotkać osadzonych.
4. Osobista historia: Tatuaż może być również osobistym zapisem doświadczeń i wspomnień. Niektórzy więźniowie decydują się na tatuaże, aby uczcić bliskich, którzy zmarli, lub aby wyrazić żal z powodu popełnionych błędów.
Tatuaże więzienne a społeczeństwo
Współczesne postrzeganie tatuaży więziennych w Polsce jest nadal złożone. Choć mogą być one źródłem stygmatyzacji, to dla niektórych zaczynają być traktowane jako forma sztuki oraz wyraz indywidualności. W miarę jak społeczeństwo ewoluuje, tatuaże te mogą zyskiwać nowe znaczenia i reinterpretacje.
Podsumowując, tatuaże więzienne w Polsce to złożony fenomen, który łączy w sobie elementy historii, kultury, sztuki i osobistego doświadczenia. Stanowią one niezwykle ważny aspekt życia osadzonych, a ich symbolika jest bogata i różnorodna, co czyni je ciekawym tematem do dalszej eksploracji.
Pisząc o tatuażach więziennych należy zwrócić uwagę, że przedstawiające ich treści mają ścisły związek z hierarchią podkultury więziennej. Skazani, biorąc pod uwagę nieformalne zależności, dzielą się na trzy zwalczające się obozy:
Grypsujący (git ludzie, ludzie). Słowo „git” oznacza „grypsujący i twardy”. Niegdyś oznaczało „grypsujący, inteligentny i twardy”, jednak środkowa część formuły z czasem straciła na znaczeniu. Sami Gici uznali, że jakby wszyscy byli inteligentni to by nie było rozjebusów. Grypsujący to człowiek, który jest: sztywny (ściśle przestrzega zasad grypsowania), twardy (mięczaki nie grypsują), nieugięty (żadna siła fizyczna i psychiczna nie jest w stanie odwieźć go od grypsowania). Ponadto wyznaje takie wartości jak: honor (mówi prosto w patrzały, a nie za plegarami), godność (godnie reprezentuje grypsujących), ambicja (jeżeli podejmuje się sprawy grypsowania, to doprowadza ją do końca) oraz utrzymuje czystość. Grypsujący na wolności nie grypsuje, zachowuje jedynie twarz człowieka grypsującego.
Niegrypsujący (nieludzie, frajerzy). To skazani, którzy w przeciwieństwie do grypsujących nie odnoszą się z jawną wrogością do pracowników służby więziennej. Nie posiadają oni realnych możliwości współdecydowania o kierunku i charakterze życia więziennego. Przez grypsujących dzieleni na:
- Szwajcar – nie grypsuje z powodu choroby, religii, kalectwa. Takiej osobie bezpodstawnie się nie ubliża. Szwajcar uczestniczy we wszystkich jazdach, buntach, głodówkach, pomaga w grypsowaniu lub przenosi grypsy;Frajer – to osoba, która nie grypsuje, bez honoru, godności i ambicji. Frajer ma czyste ręce, lecz niegodne uścisku grypsujących;
- Fest – (skrót od: frajerska elita skurwiałego towarzystwa) to osoba, która ściśle współpracuje z administracją więzienną. Festem jest więzień pracujący w radiowęźle ale także wychowawca;
- Cwaniak – ten, który nie boi się nikogo i niczego.
Cwele – to trzeci, ostatni obóz w hierarchii subkultury więziennej. Znajdują się na samym dnie, bez prawa głosu w jakiejkolwiek sprawie, zwani także ciotami, druciarami czy parówami. Cwelem jest osoba, której dowiedziono kontakt seksualny z przedstawicielem tej samej płci. Funkcjonowanie osadzonych z tej grupy jest niezmierne trudne, tak dla samych osadzonych jak i dla pracowników więzienia, gdyż muszą oni chronić tych więźniów przed natarczywym atakiem ze strony grypsujących, którzy odmawiają im człowieczeństwa, traktując przedmiotowo, uważając, że mogą z nimi robić wszystko co chcą włącznie z wykorzystywaniem seksualnym.
Treści tatuaży więziennych podobnie jak same tatuaże są niezwykle ciekawe i różnorodne, opowiadają o przeszłości, teraźniejszości jak i planach na przyszłość skazanego. Aby dokładnie zinterpretować dziarę należałoby swoje przypuszczenia skonfrontować z właścicielem tatuażu, co pozwoliłoby uzyskać pełniejszy obraz zjawiska. Niestety rozmowa z osadzonym jest bardzo trudna, a informacje których udzielają nam skazani należy potraktować z przymrużeniem oka. Więźniowie bardzo często wymyślają dodatkowe fakty, ubarwiając tym samym swój przestępczy życiorys.
Inaczej jest, gdy skazany opuści już mury więzienne, wówczas niechętnie rozmawia na temat drugiego życia i milczy pytany o znaczenie swoich tatuaży. Wierzy, że ludzie niewtajemniczeni nie mają pojęcia co one oznaczają i tym samym nie czuje zagrożenia, że zostanie rozpoznany np. jako złodziej. Więzienna dziara cały czas ulega przemianom, jednak mimo ich rozmaitości można wymienić następujące treści:
Grypsersko – przynależnościowe to między innymi cynkówka
(inaczej: toczka, czyli kropka przy kąciku lewego oka symbolizująca
gita), na którą należy sobie zasłużyć ukończeniem co najmniej roku
szkolenia na grypsującego. Nazwa pochodzi od słowa cynkwajs (tzn.
człowiek grypsujący), a jej historia sięga lat 80-tych. Innymi znakami,
które oznaczają przynależność do grupy gitów są mgiełki.
Grypsersko – prestiżowe to na przykład dystynkcje wojskowe,
które wskazują na nieformalną hierarchię władzy w więzieniu oraz
informują innych o łącznym czasie spędzonym w więzieniu. Gwiazda oznacza
3 lata, a belka 1 rok odsiadki. Najczęściej spotykane rangi to major
(gwiazda i dwie belki – 5 lat ), podpułkownik (dwie gwiazdy i dwie belki
– 8 lat), pułkownik (trzy gwiazdy i dwie belki – 11 lat) i generał
(wężyk generalski). Gdy tatuaż jest wypełniony mówi o przebytej już
karze, a gdy zawiera jedynie kontury – wówczas informuje o czasie, który
pozostał skazanemu do zakończenia odsiadki. Gdy więzień awansuje na
generała, musi usunąć stary tatuaż i dopiero wówczas może wytatuować
sobie wężyk generalski.
Do dziar prestiżowych należą również przedłużki (kreseczki) lub znak „i”
na przedłużeniu kącików oczu. Wówczas oznacza to, że skazany jest gotów
zawsze i wszędzie świadomie przedłużyć sobie karę pozbawienia wolności.
Treści humorystyczne mają za zadanie,
rozśmieszyć, poprawić humor, wywołać uśmiech na twarzy współwięźniów, a
tym samym rozładować atmosferę. Do treści humorystycznych należą napisy
na różnych częściach ciała, np. na stopach „nie deptać”, „nie budzić”
(może być również uznany jako tatuaż informacyjny, gdyż w zakładach
karnych zwykle kołdry są zbyt krótkie i więźniom wystają stopy), czy
przegubach ręki np. „Siostrzyczko, gdy pobierzesz krwi kropeleczkę, to wyliżę Ci piz…kę”.
Treści erotyczne dzielimy na treści humorystyczno-agresywne oraz wizerunki kobiet.
Niezaspokojone potrzeby seksualne mają swoje odzwierciedlenie na
tatuażach, gdy jedni tatuują sobie nagie kobiety w różnych postaciach,
np. anioła, wojowniczki, diabelskiej kobiety, czy dwóch całujących się
kobiet, inni tatuują agresywne o podłożu seksualnym rysunki czy napisy. I
tak przykładowo:
- Pięciolinia z nutami na podbrzuszu oznacza „przydziargał se nutki koło kindybała, by dupa melodię gitnie znała i na puzonie grała”
- skrót LPZD na dolnej wardze od wewnątrz oznacza swoiste wyznanie „liżę pi…dę za dolary”
- skrót TDK na podbrzuszu ze strzałką ku dołowi oznacza „tylko dla kobiet” (sygnalizuje, że posiadacz ma preferencje heteroseksualne, co akurat w więzieniu nie pozostaje bez znaczenia)
- skrót PSM ma wiele znaczeń takich jak „Pamiętam Słowa Matki”, „Piję Słodkie Mleko”, „Pomszczę Swoją Młodość”, a przed 1989 r. mógł oznaczać „Przyrzekam Śmierć Milicji”. Jednak najczęściej spotykanym tłumaczeniem tego skrótu jest „Pie…ę Same Małolaty”, z tego też względu znalazł się w tym miejscu.
Treści miłosne to napisy „LOVE”,
serca ze strzałami, inicjały od imienia i nazwiska lub po prostu
wyznanie miłości np. „Kocham Cię”. Tatuaże z tej grupy dzielimy na te z
miłości do płci przeciwnej oraz te z miłości do Boga.
Treści ostrzegawcze to rysunki lub
napisy symbolizujące zemstę, uzewnętrznienie swoich zamiarów, planów,
ostrzeżenie przed potencjalnym zagrożeniem ze swej strony. Tatuaże o tej
treści często są wynikiem frustracji jaką odczuwają osadzeni, niekiedy
uważając, że kara jest nie adekwatna do czynu. Może ona dotyczyć zarówno
osób, które w pewien sposób skrzywdziły osadzonego gdy był na wolności,
jak również osób, które przyczyniły się do Jego skazania. Symbolem
zemsty może być wytatuowany napis np. „Zemsta wróci niebawem…L.H.”, gdzie inicjały symbolizują osobę na której zemsta ma być dokonana.
Podobne treści przedstawia wizerunek kata. Przekreślony kat to zemsta
jeszcze niedokonana. Kat trzymający topór lub miecz i uciętą głowę w
drugiej dłoni, a obok pień katowski to symbol zemsty na swoich
oprawcach, a więc wszystkich tych, którzy przyczynili się do jego
zatrzymania, czyli m. in. organy ścigania oraz wymiar sprawiedliwości.
Innym symbolem zemsty jest wąż (w koronie – zemsta
dokonana, bez korony – zemsta jeszcze niedokonana). Dwa jadowite węże na
pośladkach są ostrzeżeniem dla potencjalnego gwałciciela w więzieniu, a
czarna róża z kolcami oznacza gotowość dokonania zemsty nawet za cenę
cierpienia.
Do grupy treści informacyjnych zaliczamy takie dziary, które udzielają informacji na temat właściciela tatuażu. Wybrane z nich to:
Kropka między brwiami to świr. Oznacza człowieka nieobliczalnego, mającego problemy ze zdrowiem psychicznym lub świetnie udającego chorego psychicznie. To człowiek nieprzewidywalny, nigdy nie wiadomo jak się zachowa i jak się przy nim zachować by nie wytrącić go z równowagi. Jest niebezpieczny nawet dla współosadzonych. Róża jest symbolem choroby wenerycznej, a trzy toczki na łokciu oznaczają trzy zasady małolata: „małolat nie pęka, małolat tępi k…wy, małolat jest zawsze z ludźmi” – w tym przypadku ze złodziejami, gdyż toczka oznacza fach złodziejski. Kropka na wierzchołku czoła oznacza człowieka mściwego, zawziętego.
Treści historyczne informują o historii kary pozbawienia wolności. Często więźniowie tatuują sobie herby danych jednostek penitencjarnych, a ponadto daty wejścia do danego zakładu karnego lub opuszczenia go. Herbami danych zakładów karnych są m.in. Arab w turbanie (ZK w Goleniowie), literka „W” z wężem, usta lub orzeł w locie (ZK we Wronkach), dwie wisienki na gałązce (ZK w Sztumie), róża w podkowie lub gołąb (Warszawa Białołęka), palma (Iława), ryby (Łódź), żółw (Nysa), głowa orła (Szczecin), dwa skrzyżowane miecze (Strzelce Opolskie), orzeł nad górami (Wrocław), motyl (Areszt śledczy Warszawa Mokotów), Sułtan (ZK w Wołowie).
Tatuaże o treści ideologicznej wskazują na specyficzne przekonania osadzonych (pochwała faszyzmu, czy dezaprobata wobec systemy komunistycznego). Przykładem jest liczba „1488” – numer popularny wśród więźniów, którym bliska jest rasistowska, neonazistowska ideologia, gdzie numer 14 oznacza liczbę słów zawartych w mantrze Bractwa Aryjskiego, a 88 to skrót od ósmej litery alfabetu zapisanej dwa razy HH, czyli Heil Hitler.
Wizerunki osób świętych, relikwie kościelne czy krzyże są tatuażami o treści religijnej, podyktowane miłością do Stwórcy. Dodatkowo tatuaże z wizerunkiem krzyży mogą świadczyć o męczeństwie i cierpieniu w miejscu izolacji.
Dziary o treści przestępczej mają za zadanie informować współosadzonych o specjalizacji przestępczej. Tatuaże z tej grupy umiejscowione są z reguły na dłoni, a niekiedy konkretnie między kciukiem, a palcem wskazującym po to, aby przy powitaniu było wiadomo z kim mamy do czynienia, jakim „fachem” specjalizuje się dana osoba i czego można się po niej spodziewać. Do najpopularniejszych specjalności należą:
- toczka – złodziej
- dwie toczki – potwierdzenie złodzieja
- kotek – cichy złodziej
- toczka z księżycem lub gwiazdka z księżycem – złodziej nocny;
- strzałka – doliniarz
- serce przebite strzałą – złodziej kieszonkowy
- klucz przekreślony – włamywacz
- kotwica – wydra (złodziej, który wyrywa torby i torebki z rąk ofiary);
- znak dolara – cinkciarz
- serce na ustach lub anioł z głową diabła – oszust
- trupia czaszka z piszczelami – gotowość do wykonania zleceń z mokrą robotą włącznie
- twarz przesłonięta w połowie chustą i ręka z rewolwerem (tatuowany na grdyce) –nieuchwytny, tajemniczy bandyta
- serce z toczką w środku i dwiema strzałkami opadającymi od góry w kierunku toczki – człowiek do wynajęcia.
Treści markowe tatuują osoby, które lubią sportowy styl „noszenia się”. Oznacza to, że skazany firmowo się nosi, a wzorki tatuaży są niczym innym jak logo danej firmy sportowej np. Adidas, Nike czy Puma.
Dziary o treści dowartościowującej mają na celu odstraszać potencjalnych wrogów, ukazywać męskość i siłę właściciela tatuażu. Im większy i groźniejszy tatuaż tym większe dowartościowanie i dostymulowanie samego siebie. Do najczęściej dziarganych wzorów należą pająki, potwory, diabły, jaszczurki, chrabąszcze, smoki, skorpiony, czaszki, pazury, postacie budzące strach.
Tatuaże o treści martyrologicznej symbolizują męczeństwo i cierpienie osób przebywających w jednostce penitencjarnej. Skazani w ten sposób przedstawiają siebie w roli ofiary, a tworząc tatuaże również w miejscach intymnych (np. ”‒ • ‒” tzw. „przerwa w życiorysie” wytatuowana na penisie) sprawiają sobie większy ból, co jeszcze bardziej podnosi rangę tatuażu.
Krzyże, ciernie, kolce to również symbole cierpienia i męczeństwa, czasem liczba cierni w tatuażu oznacza liczbę lat odbywanej kary (gdy tatuaż jest w całości wypełniony, informuje o przebytych już latach odsiadki).
Nagrobki to również treści męczeńskie np. „ŚP Jan Kowalski/Teraz jestem już wolny” symbolizuje, że właściciel tatuażu jest już na wolności tym samym pogrzebał już więzienne bytowanie. Również łezki wytatuowane koło lewego oka mogą symbolizować cierpienie za utraconą wolnością, ale także sentencję „mężczyzna nigdy nie płacze”. Drut kolczasty wytatuowany na czole oznacza dożywocie bez możliwości przedterminowego zwolnienia.
Treści emocjonalne w głównej mierze wyrażają negatywne emocje skierowane do stróżów prawa. Wyrażają pogardę i dezaprobatę, często są wulgarne np. „je…ać policję”, „pieprzę milicję” czy „ś.k.i.f.h.l.i.z”: (śmierć kur…om i frajerom chwała ludziom i złodziejom).
Treści sentencjonalne to tak zwane złote myśli, w głównej mierze napisy, hasła, głębokie przemyślenia, np. „pacta servanda sunt E=Mc2” (umów należy dotrzymywać), „vide cul fide” (patrz, komu ufasz), „nigdy więcej więzienia”, „Kocham Ciebie Mamo”, „więzienie to wielka księga…a życie w nim to księgi treść”.
Tatuaże na twarzy:
Omawiając tatuaże więzienne należy pamiętać, że większość informacji można wyczytać z twarzy skazanego. O ile w środowisku ludzi na wolności twarz nie należy do miejsc często tatuowanych, po tyle w środowisku więziennym właśnie ona bywa nad wyraz eksponowana i „zagospodarowywana”. Tatuując twarz osadzeni pokazują światu kim są i jakie uznają zasady. Aby dokładnie opisać znaczenie poszczególnych tatuaży w tej okolicy, przedstawiam fotografię, na której znajdują się wzory, które w realnym „drugim życiu” nie mogą ze sobą występować, ponieważ zdecydowanie się wykluczają.
Schemat umiejscowienia tatuaży na twarzy. Źródło: thecrimes.pl .
- Cynkówka oznacza człowieka grypsującego, wtajemniczonego w nieformalny świat podkultury i sprawdzonego przez ich przedstawicieli
- Toczka poniżej cynkówki to jej potwierdzenie
- Serduszko wskazuje na człowieka zakochanego w grypserze, czasami też przywódcę grypsujących
- Mgiełki to człowiek grypsujący, dobrze „rozkminiający bajerę”
- Przedłużki oznaczają człowieka, który świadomie może przedłużyć sobie karę pozbawienia wolności
- Pewniacha to człowiek pewny siebie, który wierzy w swoje umiejętności
- Łezki (trzy, czasami dwie) wskazują na człowieka opłakującego wolność lub sentencję „mężczyzna nigdy nie płacze”
- Śpiochy to człowiek czujny w każdej sytuacji, mający lekki
- Potwierdzenie śpiochów
- Alfons
- Świr świadczą o człowieku nieobliczalnym, z zaburzeniami psychicznymi lub udający chorego psychicznie, to człowiek groźny dla otoczenia, nieprzewidywalny także dla innych grypsujących
- Lowelas (przystojniak) oznacza atrakcyjność, niekoniecznie fizyczną – czasami przestępczą
- Grypsujący to człowiek wtajemniczony w przestępcze sekrety, może oznaczać również błyskawicę, której uderzenie spowodowało, że „poprzestawiało się w łepetynce”
- Gwiazda recydywy wskazuje na identyfikację ze wspólnotą recydywistów
- BKR – „Boże Kopsnij Rozumu” może pojawiać się wraz z odpowiedzią „ZPS – Za Późno Synu”
- Dwie toczki w górnych partiach czoła oznaczają mściwego człowieka
- Tasak, sztylet ostrzegają i informują, w przypadku zdrady tatuowany gotów się zemścić, można tez go odczytać jako „ożeniłem/ożenię kogoś z kosą”
- TAXI oznacza człowieka do wynajęcia
- Pięć toczek to identyfikacja ze wspólnotą złodziei (taki tatuaż na dłoni oznacza złodzieja w potrzasku, gdzie środkowa toczka to złodziej a cztery dookoła niej to mury więzienia)
- OUTLAW, czyli człowiek wyjęty spod prawa
- Vide Cul Fide – patrz komu ufasz
- toczka, kwadracik na prawej kości policzkowej – „cwel, nygus” – obibok, próżniak
- cwel – człowiek z samego dna hierarchii więziennej
- toczka na nosie – „cwel konfident” – osoba współpracująca z personelem
- cwel, „strzelający z ucha” – donosiciel
- Chujoliz – homoseksualista z wyboru lub z przymusu
- toczka na języku – „cwel” (jak 23 człowiek z dna hierarchii więziennej);
- toczka na wardze – „cwel” – człowiek służący miłością francuską;
- Pizdoliz – skazany podkreśla swoją heteroseksualność, atrakcyjność seksualną oraz gotowość do aktów seksualnych z płcią przeciwną;
- Pijak – człowiek lubiący alkohol.
Jak już wcześniej wspomniałam o hierarchii poszczególnych grup w „drugim życiu”, tak teraz omawiając topografię twarzy możemy dostrzec tę hierarchię. Nie wszystkie tatuaże powstają w wyniku woli osadzonego. Tatuaże o numerach 22 – 28 są tatuażami powstającymi pod przymusem. Tak powstałe „dziary” bez wątpienia zaburzają spokój i porządek w społeczności penitencjarnej oraz zagrażają bezpieczeństwu poszczególnych skazanych, co może również negatywnie wpływać na cały zakład karny.
USUWANIE TATUAŻY W WIĘZIENIU
Gdy mowa o tatuażach, ich wzorach, sposobie wykonania, pielęgnacji oraz znaczeniu nie może zabraknąć mowy o sposobie ich usuwania,
gdy już się znudzi, przestaje się podobać lub staje się nieaktualny. W
warunkach izolacji usuwanie istniejących tatuaży jest niezwykle trudne i
niekiedy bardziej bolesne niż samo tatuowanie.
Wycinanie kawałka skóry to pierwszy ze
sposobów pozbycia się niechcianego tatuażu. W zakładach karnych tatuaże
zwykle robione są niedbale, raz igła z pigmentem jest wbijana na
głębokość 0.5 mm, a raz na 1 mm (lub głębiej). Nie ma pewności, czy pod
wyciętą warstwą skóry nie ma jeszcze barwnika, więc usuwając tatuaż tą
techniką wycina się skórę dosyć głęboko, aby dokładnie usunąć wzór.
Gojenie się rany to długotrwały proces, metoda ta jest bardzo bolesna, a
efektem jest nieestetyczna blizna.
Ścieranie naskórka – do tego celu używa
się takich materiałów i przyrządów o ostrej trącej powierzchni jak
papier ścierny, cegła, pilnik, pumeks itp. zabieg ten jest bardzo
bolesny i polega na takim tarciu skóry, przy pomocy powyższych narzędzi,
aż dotrzemy do tuszu. Nie zawsze udaje się usunąć cały tatuaż, a
wynikiem tego zabiegu są różne obrażenia i obrzydliwa blizna.
Chlasty to kolejna technika usuwania
tatuażu. To cięcia skóry ostrymi narzędziami takimi jak żyletka, kawałek
blachy, noże itp. Skóra rozciąga się, a wzór razem z nią. Aby rezultat
był lepszy owe „sznyty” zalewa się moczem, zasypuje środkami żrącymi
(detergentami) lub siarką z zapałek czy proszkiem do pieczenia, co ma
spowodować, że blizny będą bardziej rozległe, a tym samym skuteczniej
zakryją niechciany tatuaż.
Podrażnienia skóry, to sposób na usunięcie tatuażu np. poprzez poparzenie.
Skórę podrażnia się np. przypaleniem po to, aby wytworzył się strup,
następnie strup jest zrywany wraz z naskórkiem i widniejącym na nim
tatuażem. Skórę przypala się np. papierosem, lub buzałą (samodzielnie
wykonana grzałka przez osadzonych). Do podrażnienia skóry może posłużyć
także plastik. Skazani podgrzewają go, a gdy się roztopi przylega do
skóry, następnie jest odrywany wraz ze skórą. Zabieg bardzo bolesny,
jednak skazani są przekonani o jego efektywności gdyż tatuaż prawie
zawsze znika, pozostawiając jak i w poprzednich technikach nieestetyczną
bliznę. Podobną do tej, jest technika usuwania tatuażu klejem i
zrywaniem skóry.
Dosyć oryginalnym pomysłem jest zszywanie powłok skóry,
aby zakryć niechciany tatuaż. fizycznie tatuaż nadal był w tym miejscu,
natomiast nie był widoczny. Tatuaż musi być dosyć mały, aby można było
naciągnąć skórę i zszyć. w tym miejscu powstanie zrost i delikatne
zniekształcenie skóry.
Cover–up – to nałożenie jednego tatuażu
na drugi. Nowy tatuaż musi być większy od poprzedniego by go zakryć, a
także usunąć w wymiarze psychologicznym. Czasami próba takiego zabiegu
jest tak nieudolna, że powstaje zalany barwnikiem fragment skóry lub
widoczne są oba rysunki.
Bibliografia:
- Malinowski A. „Tajemnice tatuażu i magia kolczyków” Gdańsk 2005
- Szaszkiewicz M. „Tajemnice grypserki” Kraków 1998
- Przybyliński S. „Dziara”, „Cynkówka”, „Kolka” – zjawisko tatuażu więziennego, Kraków 2019
- Opracowanie „My ludzie” Marcin Kaczmarczyk, Piotr Tondytko
- Przybyliński S. „Podkultura więzienna – wielowymiarowość rzeczywistości penitencjarnej” Kraków 2006
- Ciosek M., Pastwa – Wojciechowska B. „Psychologia penitencjarna” Warszawa 2017
- Lombroso C. „Człowiek – zbrodniarz w stosunku do antropologii, jurysprudencyi i dyscypliny więziennej” Warszawa 1892
- https://thecrimes.pl/tatuaze-wiezienne/